Dr Marcin Starzyński z Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego podczas badań nad jedną z XVI-wiecznych ksiąg sądowych przechowywanych w Archiwum Narodowym w Krakowie odkrył, iż do wykonania jej oprawy zużytkowane zostały dwie pergaminowe karty spisane minuskułą karolińską (rodzajem pisma, które wykształciło się na przełomie VIII i IX wieku), wstępnie datowane (na podstawie cech stylistycznych liternictwa) na X stulecie. Jest to bezspornie najstarszy jak dotąd zidentyfikowany zabytek przechowywany w zbiorach krakowskiego Archiwum Narodowego i jeden z niewielu pochodzących z tego czasu w zbiorach polskich w ogóle. Na owych kartach widnieje fragment II księgi komentarza do "Retoryki" Cycerona autorstwa Gajusza Mariusza Wiktoryna, żyjącego na przełomie III/IV wieku tłumacza dzieł Arystotelesa i Porfiriusza, komentatora Cycerona i Wergiliusza, nauczyciela retoryki i filozofii.

Wzmiankowany pergamin został naklejony w jednym z krakowskich warsztatów introligatorskich na okładziny papierowej księgi, która mieści zapiski z lat 1564–1565 związane z działalnością urzędnika miejskiego zwanego hutmanem ratusznym (capitaneus pretorii), sprawującego nie tylko nadzór nad funkcjonowaniem ratusza miejskiego, ale także czuwającego nad pilnowaniem porządku w mieście, w tym rozsądzającego drobne sprawy sporne pomiędzy mieszczanami. Niestety, nie można dziś rozstrzygnąć, kiedy i w jaki sposób owe karty (a być może pierwotnie nawet cały kodeks) trafiły do Krakowa.

W zasobach Archiwum Narodowego w Krakowie znajduje się ponad 1,3 miliona jednostek inwentarzowych, najstarsze z nich powstały w XII wieku. Instytucja jest spadkobiercą powstałych w XIX wieku Krajowego Archiwum Aktów Grodzkich i Ziemskich oraz Archiwum Akt Dawnych Miasta Krakowa.